Ród Dohnów był to jeden z najważniejszych arystokratycznych rodów niemieckich w Prusach.

Słobity były własnością Dohnów od 1525 roku. Achacy zu Dohna przeniósł do Słobit główną siedzibę rodu z Morąga, wznosząc w miejscowości obiekt nazwany Nowym Domem. Jego syn Abraham w latach 1621–1624 zbudował w Słobitach pierwszy pałac.

Rozbudowano go w latach 1696-1723. Pałac w Słobitach miał przywilej pałacu królewskiego. Wydzielono w nim specjalne apartamenty przeznaczone wyłącznie do użytku dla króla Prus.

Dohnowie gromadzili w tym pałacu wspaniałą kolekcję dzieł sztuki, między innymi 450 obrazów oraz zbiory porcelany, mebli i monet. Pałacowa biblioteka liczyła 55 tysięcy książek. Do 1945 roku była to największa prywatna biblioteka w Europie.

Ostatni właściciel pałacu Słobit Aleksander Dohna – Schlobitten w styczniu 1945 roku wywiózł większość dzieł sztuki z pałacu do Niemiec. W lutym 1945 roku sowieci rozgrabili to co zostało w pałacu, a następnie podpalili pałac. Na szczęście zachowało się parę obrazów, które obecnie znajdują się w Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie.

Pałac w Słobitach ma pewien związek z Bursztynową Komnatą. Jesienią 1944 roku dyrektor muzeum w Królewcu dr Alfred Rhode zaproponował księciu Dohna przechowanie w piwnicach pałacu bursztynowej komnaty. Książę jednak odmówił tłumacząc, że piwnice są zbyt zawilgocone.

Pałac ten został zbudowany na wzór architektury niderlandzkiego, XVII-wiecznego budownictwa . Był wzniesiony na planie spłaszczonej litery H, z renesansowymi szczytami wieńczącymi fasady.

W 1696 roku rozpoczęła się przebudowa obiektu za sprawą Alexandra zu Dohna, zachowując jednak w zasadniczym zarysie jej dawny kształt. Pałac w Słobitach stał się wtedy reprezentacyjną barokową rezydencją otoczoną ogrodem.
Projekt przebudowy wykonał na zamówienie właściciela francuski architekt Jean-Baptiste Broebes.

Do dotychczasowej bryły pałacu dostawiono galerie i dobudowano do nich skrzydła boczne. Na wprost fasady pałacu wzniesiono kamienny mostek nad stawem.

Przed budynkiem rezydencji miały znaleźć się budynki gospodarcze, jednak nie wszystkie z projektowanych obiektów ostatecznie powstały. Od strony południowej, za pałacem, urządzono ogród w stylu francuskim, zaś równolegle do obiektu wzniesiono dwie oficyny.
Przebudowa pałacu trwała do 1732 r.

We wnętrzu pałacu na piętrze znalazła się obejmująca dwie kondygnacje sala balowa. W obiekcie urządzono także apartament królewski, gdyż pałac w Słobitach posiadał status pałacu królewskiego, w którym monarchowie mogli zatrzymywać się w czasie podróży.

W XIX w. ogród przypałacowy przekształcono w park krajobrazowy. Ostatni niemiecki właściciel rezydencji, Alexander zu Dohna, do roku 1944 wyremontował obiekt i planował przywrócić ogrodom pierwotny kształt.

Pałac obecnie jest dostępny do swobodnego zwiedzania i mimo opłakanego stanu obiektu robi on wielkie wrażenie.
Cały obiekt wpisany jest do rejestru zabytków NID.

Pałac stanowił tło w filmie „Papusza” z 2013 roku, przedstawiającym życie romskiej poetki Bronisławy Wajs.