Pałac swoją historią sięga XVIII wieku, gdzie być może na miejscu wcześniejszego dworu, na polecenie Marii Karoliny Radziwiłłowej z Lubomirskich wybudowano letni salon otoczony parkiem krajobrazowym w stylu angielskim. Chętnie bywali w nim ludzie nauki i sztuki.
Po śmierci Marii jej siostrzeniec sprzedał majątek niemieckiej arystokracji z rodu Maltzan. W roku 1809 podczas wojny Polsko-austriackiej przez kilka dni znajdowała się w nim kwatera samego gen. Józefa Poniatowskiego.
Po sprzedaży majątku kolejnym właścicielom, został on podzielony na jego sukcesorów, lecz Nie radzili oni sobie z zarządzaniem, co spowodowało jego coraz większe zadłużenie.

Aby ratować sytuację, w 1825 r. wystawiono na licytację część wyposażenia tego pałacu. Nie dało to większego efektu i w dwa lata później cały majątek wystawiono na sprzedaż.
Jego nabywcą został Tadeusz Antoni Mostowski, Minister Spraw Wewnętrznych i Policji Królestwa Polskiego. W późniejszych latach majątek jeszcze wielokrotnie zmieniał właścicieli.
W wyniku kolejnej licytacji za długi, rezydencja w 1871 r. przeszła w ręce Franciszka Jaroszyńskiego, a w 1880 r. dobra nabyli bracia Szlenkierowie, którzy urządzili w majątku letnisko. Pałac po przejściu w ręce kolejnego następcy – Szymona Neumana, został przebudowany na styl eklektyczny i stał się jego letnią rezydencją.

Przed wojną w pałacu dwukrotnie gościli filmowcy. podczas robienia zdjęć do filmu „Trędowata„, a później, do filmu „Ułan księcia Józefa„.

We wrześniu 1939 r. W opuszczonym przez właścicieli budynku znajdowało się dowództwo Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. Władysława Andersa. Następnie w latach 40. w pałacu kwaterowali Niemcy. Po wojnie mieściła się tu szkoła rolnicza, ośrodek szkoleniowy, a wkrótce ośrodek kolonijny Urzędu Rady.
W 1981 r. właścicielem pałacu został Urząd Gminy, który urządził w nim ośrodek zdrowia, aptekę, przedszkole i filię szkoły podstawowej. W 1998 r. posiadłość odzyskali spadkobiercy Neumanów, którzy sprzedali go pewnej polskiej spółce. Spółka ta po jakimś czasie przestała się interesować obiektem i obecnie stoi opuszczony.

Piętrowy pałac ma nieregularną ale harmonijną bryłę. W części środkowej elewacji frontowej umiejscowiony jest pozorny ryzalit opięty boniowanymi lizenami, które zwieńczone zostały trójkątnym frontonem z półkolistym okienkiem w tympanonie i poprzedzony czterofilarowym gankiem niosącym taras. W bocznej elewacji znajduje się podobny filarowy ganek. Dolna kondygnacja wraz z filarami ganków jest boniowana. Dach jest mansardowy, a ponad nim wyrastają liczne kominy, które przywołują wspomnienia francuskiej architektury pierwszej połowy XVII wieku.

(źródło: dipp.info.pl)

Do dziś zachowały się w nim pozostałości wyposażenia. Między innymi można znaleźć tam makiety osiedli mieszkaniowych i projekty budowlane, co może świadczyć o tym, że swego czasu w pałacu mogło mieścić się także biuro projektowe.